مارلون براندو

مارلون براندو (به انگلیسی: Marlon Brando, Jr.) (تولد ۳ آوریل ۱۹۲۴ - درگذشته ۱ ژوئیه ۲۰۰۴) هنرپیشه آمریکایی، برندهٔ جایزه اسکار و ستوده شده‌ترین بازیگر تاریخ سینمای قرن بیستم جهان است. او پیش‌کسوت سبک معروف «متد اکتینگ» بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانند جیمز دین و مونتگومری کلیفت و سال‌ها بعد پل نیومن، داستین هافمن، آل پاچینو و رابرت دنیرو با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.

او یکی از تأثیرگذارترین بازیگران تاریخ سینما است. بسیاری بهترین نقش او را ویتو کورلئونه در پدرخوانده می‌دانند. این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقه‌مندان به سینما و منتقدان به عنوان «بهترین بازیگر تاریخ سینما» شناخته می‌شود. آنچنان که خودش بیان کرده هرگز فکر نمی‌کرده در جهان سینما به چنین شهرتی برسد و می‌گوید:

    همه‌چیز اتفاقی شد، اگر خوش شانس نمی‌بودم و بازیگر نمی‌شدم، معلوم نیست که قرار بود سر از کجا دربیاورم. احتمالاً یک شیاد و کلاهبردار می‌شدم. کلاهبردار خوبی می‌شدم.

او در دوران نوجوانی به اجبار پدر وارد آکادمی نظامی شد، ولی آن را نیمه تمام گذاشت. بعدها به آکادمی بازیگری استلا آدلر (زنی که تاکنون یکی از بزرگترین استادان بازیگری مخصوصاً در رشته تئاتر شناخته می‌شود) رفت و سپس به تئاتر برادوی راه‌یافت. در واقع بیشتر بازیگران بزرگ هالیوود مدتی را در تئاتر برادوی کار کردهٰ‌اند. با نمایش تئاتری اتوبوسی به نام هوس که بعدها در فیلم آن را نیز نقش‌آفرینی کرد نامش سر زبان‌ها افتاد. همچنین بنا به گفته خودش نقدهایی که بعد از تئاتر اتوبوسی به نام هوس در روزنامه‌ها نوشته شد یکی از دلایلی است که او در تمام عمر خود رابطهٔ خوبی با روزنامه‌ها و مجلات نداشت، روزنامه‌ها در مورد این نمایش که مارلون در آن نقش یک مرد بی‌احساس و وحشی را بازی می‌کرد نوشته بودند که مارلون براندو در حقیقت شخصیت خود را در این نمایش به صحنه برده‌است. او بعد از سه سال پیایی بازی در نمایش تئاتر اتوبوسی به نام هوس بالاخره قراردادهایی با کمپانی‌های سازنده فیلم نوشت و در اولین فیلم سینمایی‌اش به نام مردان که در آن نقش یک سرباز معلول را بازی می‌کرد ظاهر شد. او خیلی زودتر از هر کسی در جهان سینما راه خود را به سوی ترقی و شهرت باز کرد و طی سال‌ها نقش‌آفرینی در مقابل دوربین همیشه به سلطان صحنه‌ها مشهور بود.

بوی خوش زن (فیلم ۱۹۹۲)

بوی خوش زن (به انگلیسی: Scent of a Woman) فیلمی درام به کارگردانی مارتن برست و محصول سال ۱۹۹۲ و شرکت یونیورسال استودیوز است. این فیلم بازسازی یک فیلم ایتالیایی با همین نام به کارگردانی دینو ریسی است. بازی ماندگار و به یادماندنی آل پاچینو در نقش سرهنگ کلنل در این فیلم تمامی جوایز مهم سینمایی از جمله اسکار و گلدن گلوب را برای او در همان سال به ارمغان آورد. نقشی که از آن به عنوان یکی از ماندگارترین نقش آفرینی‌های تاریخ سینما یاد می‌شود. سکانس رقص تانگو آل پاچینو در این فیلم بسیار تمجید شده و معروف است.

در این فیلم آل پاچینو، کریس اودانل و فیلیپ سیمور هافمن به ایفای نقش پرداختند. فیلم در مورد یک دانشجوی کالج می‌باشد که برای جبران هزینه تحصیل خود به دنبال کار می‌گردد و سرانجام شغل پرستاری آخر هفته از یک افسر نابینای ارتش آمریکا به نام سرهنگ فرانک اسلید با بازی آل پاچینو را به دست می‌آورد.

بعدازظهر سگی

بعدازظهر چله تابستان یا بعدازظهر نحس (به انگلیسی: Dog Day Afternoon) که در ایران با نام بعدازظهر سگی نیز شناخته می‌شود، فیلمی است به کارگردانی سیدنی لومت ساخته شده به سال ۱۹۷۵. فیلم داستان یک سرقت واقعی بانک در بروکلین در سال ۱۹۷۲ را روایت می‌کند. از بازیگران فیلم می‌توان از آل پاچینو، جان کازال و کریس ساراندون نام برد. فیلم در زمان خود نامزد چند جایزه اسکار شد، و توانست جایزه بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی را ببرد. بازی فوق‌العاده و به یادماندنی آل پاچینو تحسین منتقدین و بینندگان را برانگیخت و نقدهای مثبت بسیاری تا به امروز به خود دیده‌است. نقشی که همواره از آن به عنوان یکی از ماندگارترین نقش‌های تاریخ سینما نام برده می‌شود.این هم‌اکنون جز 250 فیلم برتر تاریخ سینماست و از این فیلم به عنوان یکی از بهترین آثار سیدنی لومت یاد میشود.

جوایز و نامزدی ها

برنده اسکار بهترین فیلمنامه اورجینال

نامزد اسکار بهترین فیلم

نامزد اسکار بهترین کارگردانی

نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد

نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

برنده بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد

برنده بفتای بهترین تدوین

آل پاچینو

آلفردو جیمز «اَل» پاچینو (زادهٔ ۲۵ آوریل ۱۹۴۰) بازیگر و کارگردان آمریکایی است. وی بیشتر برای شیوه بازیگری سبک متد، پرشور و برون‌گرا خود و با بازی در سه‌گانه پدرخوانده و فیلم‌های بعد از ظهر سگی، بوی خوش زن و صورت زخمی شناخته می‌شود. او تا به حال هشت بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده‌است. پاچینو در سال ۱۹۹۲ با بازی در نقش سرهنگ فرانک اسلید در فیلم بوی خوش زن توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. لقب پاچینو سلطان است و او را شاهکار بازیگری در تمام ادوار تاریخ سینمای جهان می‌دانند.

پاچینو در سال ۱۹۶۹ و با بازی در فیلم ناتالی و من توانست خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند معرفی کند، اما بازی وی در مجموعه فیلم‌های سه قسمتی پدرخوانده نام وی را در لیست برترین‌ها قرار دارد. آل‌پاچینو بخاطر بازی در پدرخوانده برای اولین بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. او همچنین بخاطر بازی در فیلم‌های سرپیکو، بعدازظهر سگی، پدرخوانده: قسمت دوم و و عدالت برای همه … نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و همچنین به خاطر بازی در گلن‌گری گلن راس و دیک تریسی نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. در ضمن پاچینو دو بار برنده جایزه امی برای سریال‌های تو جک را نمی‌شناسی و فرشتگان در آمریکا شده‌است. جایزه امی، جایزه اسکار تلویزیونی است.

پدرخوانده

پدرخوانده (به انگلیسی: The Godfather) فیلمی درام جنایی برندهٔ جایزهٔ اسکار به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا، محصول سال ۱۹۷۲ کمپانی آمریکایی پارامونت است که بر اساس رمانی به همین نام از ماریو پوزو که در سال ۱۹۶۹ نوشته شده، ساخته شده‌است. فیلم‌نامهٔ این اثر حاصل همکاری فرانسیس فورد کوپولا و ماریو پوزو است. این فیلم بعد از فیلم رستگاری در شائوشنک مقام دوم را در فهرست ۲۵۰ فیلم برتر وبگاه IMDb دارد.

ماجرای فیلم بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۵ اتفاق می‌افتد و داستان فیلم دربارهٔ خانوادهٔ مافیایی کورلئونه می‌باشد. در فیلم بازیگرانی همچون مارلون براندو، آل پاچینو، رابرت دووال، دایان کیتن و جیمز کان نقش آفرینی می‌کنند.

به دلیل استقبال تماشاگران از این فیلم، دو سال بعد از اکران آن، قسمت دیگری از این فیلم به نام پدرخوانده: قسمت دوم و در سال ۱۹۹۰ نیز قسمت سوم این فیلم با نام پدرخوانده: قسمت سوم ساخته شد. کوپولا گفته‌است: «فقط باید فیلم اول را می‌ساختم!»اگر چه هر سه قسمت سه گانه پدرخوانده از محبوبیت بالایی برخوردارند اما قسمت اول آن بدون شک از دو قسمت بعدی محبوب تر و زیباتر می باشد.