پرتره (ماگریت)

پرتره اثری است از نقاش فراواقع‌گرا (سوررئال ِ) بلژیکی، رنه ماگریت (۱۸۹۸ - ۱۹۶۷ میلادی) که در سال ۱۹۳۵ میلادی در بروکسل خلق شد.

در این طبیعت بی‌جان یک بطری، لیوان، چاقو، چنگال و بشقابی با یک برش کالباس و یک چشم بر روی آن نمایش داده شده‌است. این اثر نمونه‌ای کلاسیک از تکنیکی است که ماگریت را از سوررئالیست‌های دیگر جدا می‌کرد. نقاشانی مانند دالی و مکس ارنست معمولاً نمایشی رویایی و تحریف شده از اشکالی واقعی در ترکیب با اجسامی انتزاعی را ثبت می‌کردند اما ماگریت، بیشتر تصویری رئال از اشیایی معمولی را به وسیله مفهوم یا رابطه‌شان با یکدیگر، فرا واقعی می‌آفرید. در اینجا وجود یک چشم در میانه بشقاب که مستقیماً به بیننده خیره شده‌است، کار را در چهارچوب تعریف شده سوررئال قرار می‌دهد.

این اثر هم اکنون در اختیار «موزه هنرهای مدرن» نیویورک است.

پسرِ انسان

پسرِ انسان (به فرانسوی: Le Fils de l'homme) یکی از شناخته شده‌ترین آثار نقاش فراواقع گرا (سورئالیست) بلژیکی، رنه ماگریت (۱۸۹۸ - ۱۹۶۷ میلادی) است.

این نقاشی مردی با کتی خاکستری رنگ و کلاهی لبه‌دار بر سر را نشان می‌دهد در حالی که چهره‌اش به طور کامل با سیبی سبز رنگ پوشیده شده‌است.

ماگریت این اثر را در سال ۱۹۶۴ میلادی و پس از درخواست‌های بسیار از ماگریت برای کشیدن پرتره‌ای از خود، خلق کرد. پنهان شدن غیرمنتظره چهره پشت سیبی سبزرنگ از عدم توجه نقاش به هویت و شهرتی که از این هویت منتج می‌شود، اشاره دارد.

ماگریت همیشه در کارهایش باورها، حس کنجکاوی و فرضیات از پیش تعیین شده آدمی را به چالش کشیده‌است و سعی می‌کند تا به مخاطب نشان دهد چقدر ساده لوحانه و با اطمینان از حقایقی حرف می‌زند که از محدوده شناختش خارج است.

ماگریت، خود در مورد این اثر گفته‌است:

    هرچیز که ما می‌بینیم خود چیز دیگری را پنهان می‌کند. ما همیشه می‌خواهیم چیزی که پنهان است را با چیزی که می‌بینیم، ببینیم اما این امکان‌پذیر نیست. انسان‌ها اسرارشان را خیلی خوب پنهان می‌کنند.