رنگ روغن

رنگ روغن یکی از مواد به‌کار رفته در نقاشی و همچنین نام دسته‌ای از تکنیک‌های نقاشی است که از این ماده استفاده می‌کنند.

روغن به کار رفته در رنگ روغن با روش‌های مختلف تولید می‌شود که رایج‌ترین آنها، جوشاندن بذر گیاه کتان و گرفتن روغن آن است. سپس این روغن را با مواد رنگی مخلوط می‌کنند. رنگ‌دانه‌ها نیز معمولاً با پایه سرب و کادمیوم یا سنتتیک و پلیمری هستند.همچنین برای استفاده از رنگ روغن در نقاشی، از حلال‌های گوناگونی از جمله تینر و روغن‌های گیاهی استفاده میشود. امروزه مکمل‌های گوناگونی برای استفادهٔ بهتر از رنگ روغن ساخته شده‌اند که نقاشان بر اساس سبک و هدف خود از آن‌ها بهره می‌گیرند. رنگ روغن به عنوان رنگ پایهٔ روغن، دارای ویژگی‌های متفاوتی است که آن را ماندگار و پر استفاده کرده. به طوری که بخش زیادی از نقاشی‌هایی که از گذشته‌های دور به جا مانده‌اند را نقاشی‌های رنگ روغنی تشکیل می دهند. مارک‌های مختلف ساخت رنگ در تلاش هستند تا رنگ روغن‌هایی با رنگ دانه‌های قویتر و یکدست تری را تولید کنند.

برای پاک کردن رنگ روغن از تینر استفاده می‌شود.

روغن به کار رفته در رنگ روغن از مواد متفاوت و با روش‌های مختلف تولید می‌شود که رایج ترین آن‌ها روغن بزرک، روغن دانهٔ خشخاش، روغن گردو و روغن گلرنگ است. انتخاب نوع روغن با توجه به طیف وسیع خواص آن، مانند مقدار زمان زرد یا خشک شدن روغن صورت می گیرد. همچنین تفاوت‌های مشخص روغن‌ها در درخشندگی رنگ‌ها قابل مشاهده است. یک هنرمند ممکن است از چندین روغن مختلف در یک نقاشی بسته به نوع رنگدانه و اثرات مطلوب روغن استفاده کند.


ز حدود ۱۴۰۰ م به بعد به نقاشی ای مستقل از دیوار برمی‌خوریم که آن را تابلوی رنگ روغن می‌نامیم. کشیشی به نام گوت فیلد با بهره‌گیری از آثار هنر شرقی (چین) که توسط شرق شناسان به اروپای شمالی رسیده بود که در آن نقاشان چینی روی نقاشی ای را که رنگ شده بود، لاک (صمغ عربی) می‌کشیدند تا جلای نقاشی از بین نرود. گوت فیلد برای اولین بار به جای ترکیب رنگ (پیگمنت پودر) با آب و زرده تخم مرغ از روغن بزرک Linseed Oil استفاده کرد. سپس برادران وان آیک Eyck (یان و هوبرت) با تأثیر از استاد فلاماندری رنگ روغن با با تأسی از گوت فیلد رواج دادند. وان آیک با تابلوی رنگ روغن خود به نام جوانی آرنولفینی و نوعروسش در سال ۱۴۳۴م مشهوریتی بهم زد. از این مقطع به بعد ما به جای دیوار یا تخته چوبی به عنوان ساپورت یا تکیه گاه، بوم ساخته شده با متقال را داریم که به آن کانواس Canvas گویند. آنتونلو و جووانی بلینی Bellini (1516. 1430 م، بنیانگذار مکتب ونیز) دو نقاش ونیزی، روش رنگ روغن را از اروپای شمالی به ایتالیا می‌آورند که روش کارشان کاربرد صمغ در رنگ روغن است. بوم به شکل امروزی خود به سال ۱۵۲۰ م در ونیز عمومیت کامل یافته و به جای حرفه تخته نقاشی سازی، حرفه‌ای به نام بوم‌سازی رایج می‌باشند شد.

نخستین نمونه‌های نقاشی رنگ روغن نقش‌های بودا در غارهای بامیان (مناطق مرکزی افغانستان) است که در سال‌های 650 میلادی ترسیم شده‌اند.

اکریلیک

رنگ اکریلیک رنگی شیمیایی که با خواص دوام و درخشندگیش نخست در صنعت اتوموبیل سازی به کار رفت و اخیراً نیز در انواع نقاشی‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌است. رزینهای آکریلیک به دو دسته پایه حلال نفتی و حلال آب تقسیم می‌شوند. خصوصاً آن دسته که به آسانی در آب حل می‌شود، زود خشک می‌شود و سطحی سخت و آسیب‌ناپذیر به وجود می‌آورد، گرچه باید افزود فاقد خواص ظرافت پذیری و عمق و جلای رنگ روغن یا آکرلیک پایه حلالی است. رنگهای اکریلیک بسیار متنوع هستند و برای ایجاد بافت در سطوح مناسبند چون غلظت بالایی دارند و به سرعت خشک می‌شوند. رنگ اکریلیک انعطاف‌پذیر است و به همین علت روی تمام سطوح از جمله مدل‌های خمیر کاغذ پارچه و کفش قابل استفاده است. رنگ‌های اکریلیک پایه آب نسل جدید از رنگ‌های ساختمانی می‌باشند که با توجه به مسائل زیست‌محیطی و عدم استفاده از حلال‌های آلی و مواد مضر کاربردی این نوع رنگ‌ها روبه افزایش است. بطوریکه به تدریج جایگزین مناسبی برای رنگ‌های روغنی الکیدی می‌باشند. رنگ ترافیک که عموماً برای خط کشی خیابانها استفاده می‌شود هم از رزین آکریلیک پایه حلالی استفاده می‌شود.این محصول در سه نوع مات نیمه مات و براق تولید می‌شود.و نوع مات آن از همه خاصیتهای ممکن برخوردار نیست از جمله قابلیت شستشو بودن و استحکام.
این رنگ‌ها بسیار متنوع هستند. این رنگ‌های نسل جدید برای ایجاد پوشش بافت در سطوح مناسبند چون غلظت بالایی دارند و به سرعت خشک می‌شوند و بو ندارند. رنگ اکریلیک انعطاف‌پذیر است و به همین علت روی تمام سطوح از جمله سیمانی، گچی، صفحات کناف، و هر سطح دیگری قابل اجرا هستند و پوشش ضد رطوبت ایجاد می‌کنند قابل استفاده است. درمقابل نور خورشید یا uv مقاوم هستند و در نتیجه بسیار عمر بالایی دارند.

این نوع رنگ دارای خواص زیر است:

قابلیت شستشو. سرعت خشک شدن بالا. سهولت اجراء و قابل رقیق شدن با آب. مقاومت فوق‌العاده در برابر سایش. مقاومت در برابر اشعه خورشید یا uv یا نور ماوراء بنفش. سازگار با محیط زیست. قدرت پوشانندگی بسیار عالی. بدون بوی نامطبوع. ساخته شده از بهترین مواد اولیه و تکنولوژی بالا. عدم ایجاد حساسیت. مناسب برای سطوح گچی، سیمانی، آجری. زود خشک می‌شوند و خواص ضد باکتری و کپک دارند.

معایب رنگ آکریلیک آب پایه: چنانچه با قلم مو بروی سطوح صاف و صیقلی اعمال شوند رد قلمو مشخص خواهد بود. براقیت کمتری نسبت به بقیه رنگها دارند.ضمن اینکه بدلیل ترکیبات این رنگ هنگام اجرا ظرف محتوی رنگ بدلیل چسبندگی و سرعت خشک شدن این محصول پر از تکه‌های لاتکس گونه می‌شود.

طراحی صنعتی

طراحی صنعتی ، (به انگلیسی: Industrial design) حرفه‌ای است که با خلق مفاهیم جدید در حوزه‌های مختلف زندگی انسانی سروکار دارد. طراحی برابرنهاده یا معادلی است که برای واژه Design انگلیسی بکار رفته‌است، در حالی که Industrial design یکی از زیرشاخه‌های Design است. در حال حاضر آموزش طراحی صنعتی در ایران، با یک گرایش کلی و تحت عنوان کلی طراحی صنعتی انجام می‌شود. این رشته با نام Product Design نیز امروزه شناخته میشود و گستره زیادی از موضوعات را در بر میگیرد.

حرفه طراحی صنعتی، در پی انقلاب صنعتی در اروپا و بر اساس نیازهای متنوع مردم، توسط هنرمندان و پیشه وران با استفاده از روش‌های دستی و نه ماشینی و در مقیاس محدود ساخته می‌شدند. با ظهور ماشین و پدید آمدن روش‌های تولید ماشینی، چهره مصنوعات دچار دگرگونی شد و مصنوعات دست‌ساز، آرام آرام جای خود را به مصنوعات زمختی می‌دادند که هیچ خبری از هنر هنرمند در آن‌ها یافت نمی‌شد. همگی بدون توجه به زیبایی پیکره و صرفاً در جهت برآورده کردن نیازهای عملکردی طراحی و ساخته می‌شدند. در چنین وضعی بود که هنرمندان دست‌ساز با اعتراض به چنین نابسامانی خواستار طرد ماشین و فرزندان آن و بازگشت به اوضاع پیشین شدند. جنبش هنر و پیشه که سردمدار آن ویلیام موریس بود، در همین راستا شکل گرفت.

رنگ

رَنگ عدم برابری شدت نور دریافتی در سه نوع سلول دریافت‌کننده نور رنگی قرمز سبز آبی در چشم باعث بوجود آمدن مفهوم رنگ در مغز می‌شود. اگر یک یا چند ناحیه از طول موجهای نور مرئی توسط ماده جذب یا عبور داده شود ماده رنگی خوانده می‌شود.

رنگ به هر مایع، شبهه مایع یا هر ترکیب صمغ مانندی که موقع اعمال شدن، لایه نازکی را جهت پوشاندن جسمی جامد ایجاد کند، گویند.
از رنگ برای محافظت از خوردگی، نگهداری، دکوراسیون یا جهت اضافه کردن هرگونه قابلیت بر روی یک سطح که توسط رنگدانه پوشانده می‌گردد، استفاده می‌شود. مثال‌هایی از محافظت عبارتند از: پوشاندن سطح فلزات برای کند کردن خوردگی، یا رنگ کردن خانه جهت محافظت از آن در برابر عناصر خارجی (آب، خاک و…).

مثالی از دکوراسیون داخلی، رنگ کردن اتاقی برای آماده‌سازی آن جهت جشن می‌باشد. استفاده‌های دیگری که از رنگ می‌شود، شامل برگرداندن رنگی خاص از روی سطح یا استفاده بر روی سطوح علیه حرارت یا موازات با استفادهٔ حرارتی از آن سطح در کاربردهای مختلف است. مثال کاربردی دیگری در این زمینه، برای تشخیص دادن علایم صنعتی یا هشدارها، یا علامت‌گذاری لوله‌ها در صنعت یا در زمینهٔ کاربردهای نظامی می‌باشد. رنگ را برای هر جسمی می‌توان استفاده کرد، برای مثال در هنر، پوششهای صنعتی، علایم جاده‌ای یا در لنگرگاه‌ها جهت جلوگیری از خوردگی توسط آبها.

رنگ یک محصول نیمه تمام شده‌است، بدین معنی که بعد از استفاده توسط کاربر است که به مرحله پایانی خود که ایجاد یک پوشش مناسب است می‌رسد. از رنگ همچنین همراه با مخلوط کردن لعاب، برای پوششهای پیشرفته و صیقلی‌سازی سطوح سرامیک و چینی و غیره نیز می‌توان استفاده کرد
.
تاریخچه
نقاشی‌های پیدا شده در غارها که توسط رنگهای بدست آمده از اُخرا، و اکسیدهای هماتیت و مگنتیت کشیده شده‌اند به ۴۰۰۰۰ سال قبل و به دوران انسانهای هموساپینس بازمی‌گردد. نقاشی‌های کهن در درنادای مصر که برای سالیان متمادی بدون حفاظ و در معرض هوا بوده‌است، یک پدیده درخشان اثر برلینسی می‌باشد که هنوز هم به همان روشنی ۲۰۰۰ سال قبل است. مصری‌ها رنگهایشان را با ماده‌ای صمغ مانند، ترکیب می‌کردند و هر یک را به صورت جداگانه بر روی سطح اعمال می‌کردند بدون اینکه ذره‌ای با هم مخلوط گردند. آن‌ها از ۶ رنگ استفاده می‌کردند: سفید، سیاه، قرمز، آبی، زرد و سبز
رنگ‌های اصلی و فرعی
رنگ‌های بنیادین یا اصلی، رنگ‌های قرمز، زرد و آبی هستند که به آن‌ها رنگ‌های اولیه نیز می‌گویند. رنگ‌های دیگر «فرعی» نامیده می‌شوند. برای مثال در رنگ‌های رنگین‌کمان، نارنجی، سبز و بنفش فرعی هستند. از ترکیب رنگ‌های فرعی نمی‌توان رنگ‌های اصلی را به وجود آورد ولی از ترکیب رنگ‌های اصلی رنگ‌های فرعی به دست می‌آید. .

طراحی پارچه

طراحی پارچه (به انگلیسی: Textile Design) اساساً روند ایجاد طرح‌هایی برای پارچه، نسج و هرچیزی که به نسج مربوط می‌شود می‌باشد. وظیفه اصلی یک طراح پارچه تولید و طراحی عناصر هنری برای پارچه با در نظر گرفتن نکات فنی نساجی است که به صورت عمده در پوشاک و دکوراسیون استفاده می‌شود.

به عبارت دیگر رشته طراحی پارچه یک فرایند ایجاد نقش با یا بر روی تاروپود و انتقال هنر به منسوج است. الیاف، نوع نخ، نمره نخ، رنگ، کاربرد محصول و سیستم تولید نکات فنی است که باید در طول طراحی یک طراح در نظر بگیرد.

طراحی پارچه با فشن، فرش و هر چیزی که با پارچه سروکار دارد، در ارتباط است.طراحی پارچه در انواع وسایل زندگی ما وجود دارد.[۲] به عنوان مثال لباسهای ما، فرشها و زیراندازها، پرده‌ها، حوله‌ها و عروسک، همه و همه یک نتیجه از طراحی پارچه هستند.

این نمونه‌ها نشان دهنده اهمیت منسوجات و پارچه در زندگی روزانه ماست. تولید منسوجات نه تنها در اشیا و وسایل زندگی ما مهم است، بلکه در صنعت مد و فشن نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند. طراحی پارچه توانایی الهام دادن، برند کردن و استایل دادن به یک مجموعه مد است. صنعت نساجی نه تنها که یک هنر خلاقانه است بلکه شکلی از کسب و کاری اقتصادی محسوب می‌شود.